Ang pamagat ay naglalaman ng isang tanyag na query sa mga search engine. Ngunit ang artikulong ito ay hindi mag-aalok ng payo tulad ng "bilang hanggang 10 at uminom ng isang basong tubig. "Pag-usapan natin ang tungkol sa ibang bagay: bakit ang pagpilit sa iyong sarili na huwag kumain para sa pagbaba ng timbang ay isang masamang ideya at kung paano haharapin ang iyong saloobin sa pagkain.
Ano ang mali sa hindi pagkain para sa pagbaba ng timbang?
Nagsasanay ng psychologist: Kung mayroon kang isang malusog na saloobin sa nutrisyon, pagkatapos ay nakikipag-ugnayan ka sa iyong katawan - naririnig mo ang mga senyales nito at alam kung paano makipag-ayos dito. Kung ang katawan ay nagpapahiwatig ng kagutuman, binibigyang-kasiyahan mo ito; kapag nabusog, huminto ka sa pagkain. Ang mensahe na "huwag kumain upang mawalan ng timbang" ay nagpapahiwatig ng pagsira sa kontak na ito, paghaharap sa sarili at ang pagpapakita ng auto-aggression. Lumalabas na upang makamit ang layunin (pagbaba ng timbang), nagsasagawa ka ng mga hakbang laban sa iyong sarili. Ito ay hindi magandaOmapurol at hindi malusogOsa.
Psychiatrist: Karamihan sa mga tao na pumayat bilang resulta ng isang mahigpit na diyeta ay nabawi ito sa loob ng 1-2 taon. Bukod dito, 2/3 sa kanila ay nakakakuha ng higit pa kaysa sa nawala.
Endocrinologist:Ang mensahe na pilitin ang iyong sarili na huwag kumain para pumayat ay hindi makatwiran. Mahalagang maunawaan: ano ang nangyayari sa katawan? Marahil ito ay hindi isang bagay ng hindi tamang diyeta, ngunit ng mga hormonal na katangian.
At ano ang tungkol sa lahat - isang malusog na saloobin sa pagkain?
Psychiatrist: Ito ay kapag ang mga regular na pagkain at meryenda ay hindi sinamahan ng pagkabalisa, kahihiyan at pagkakasala. Kakulangan ng "mga ipinagbabawal na pagkain", pagdidiyeta at pagbibilang ng calorie. At kapag hinayaan mo ang iyong sarili na tamasahin ang pagkain.
Endocrinologist:Ito ay tungkol sa pagtrato sa pagkain bilang isang kondisyon para sa isang kasiya-siyang buhay. At hindi bilang kapalit ng saya at kasiyahan.
Nagsasanay ng psychologist: Ito ay kapag kumakain ka dahil sa gutom, huminto kapag busog ka, huwag tumutok sa mga pagkukulang ng iyong katawan, na dapat "itama" sa pagkain o pagtanggi mula dito, kapag hindi ka kumain nang labis, huwag sakupin ang emosyon.
Maaari mo bang bigyan ito ng higit pang mga detalye? Paano at bakit tayo kumakain ng mga emosyon?
Nagsasanay ng psychologist: Walang mabuti at masamang emosyon para sa psyche, maaari itong makayanan ang anuman. Hindi niya kailangan ng pagkain, alak, gadget o TV para dito. Ngunit may mga sitwasyon kung kailan nilunod ng isang tao ang kanyang emosyon sa pagkain. Galit, kumain ako ng isang mangkok ng ice cream - naging mas madali ito. Ang kanyang pag-uugali ay nakatanggap ng positibong reinforcement, at ang tao ay nagsimulang gumamit ng diskarteng ito nang paulit-ulit.
Consultant psychologist:Kadalasan, ang mga tao ay kumakain nang labis dahil kulang sila sa pahinga. Bigyan kita ng isang halimbawa. Isang kabataang babae ang nagkaroon ng problema: sa gabi ay kumakain siya ng marami at hindi mapigilan ang sarili. Ito ay lumabas na nagtatrabaho siya para sa tatlo, dahil hindi niya alam kung paano tanggihan ang mga kasamahan. Walang oras para kumain: negosyo sa lahat ng oras. At sa gabi ay hindi siya makakain. Iyon ay, ang isang tao ay nauubos ang kanyang sarili, labis na nagtatrabaho sa kanyang sarili, ay nasa stress sa lahat ng oras. Paano mapunan ang nawalang enerhiya? Burger, patatas, tsokolate.
Lumalabas na kung ang isang tao ay kumakain kapag siya ay naiinip, balisa, galit, pagod o malungkot, mali ba iyon?
Consultant psychologist:Sa sarili nito, hindi ito mabuti o masama: ang pagkain ay hindi sinasadyang nauugnay sa kaligtasan. Para sa isang bagong panganak, ang pagkain ay hindi lamang pagkain, ngunit ang pagiging malapit sa ina, pagpapatahimik, pagtitiwala, pagtanggap, pagmamahal, komunikasyon. Kumakain din minsan ang mga matatanda para pakalmahin ang sarili. Masama kapag ito ang tanging paraan upang harapin ang pagkabalisa o takot.
Psychiatrist: Sa pagkain natutugunan natin ang iba't ibang sikolohikal na pangangailangan. Halimbawa, ang pagkakaroon ng hapunan kasama ang iyong pamilya ay pagpapalagayang-loob. Ang pagpunta sa isang restawran kasama ang mga kaibigan ay nagsasara ng pangangailangan para sa pakikipag-ugnayan sa lipunan. Ang problema ay lumitaw kapag ang pagkain ay naging saklay para sa ating mga negatibong karanasan. Dinadala tayo nito sa paksa ng isang eating disorder (EID) o eating disorder. Ang psychiatry ay tumatalakay sa mga problemang ito.
Teka, teka! Lumalabas na kung kumain ako ng tsokolate bar pagkatapos ng oras at makonsensya - isa na ba itong kaguluhan? Dapat ba akong dumiretso sa psychiatrist?
Nagsasanay ng psychologist:Komplikadong isyu. May mga sitwasyon kung ang isang tao ay kumakain sa pagtakbo, magulo, hindi binibigyang pansin ang kanyang kinakain. O kumakain siya kapag hindi talaga siya nagugutom - dahil sa pagkabagot o kasama. Maaaring ito ay isang eating disorder lamang na maaaring itama sa isang nutrisyunista. Ngunit, sa parehong oras, ang pagkain sa labas ng gutom ay isa sa mga sintomas ng RIP. Napaka manipis ng linya. At tanging isang doktor lamang ang maaaring matukoy ito. Sa ating bansa, ang isang psychiatrist ay nakikibahagi dito.
Endocrinologist:Nangyayari na ang isang tao ay patuloy na malungkot, nag-aalala, pagod - at kinukuha ang mga problemang ito. Marahil ito ang resulta ng patuloy na stress. Ngunit sila rin ay mga sintomas ng endogenous depression at anxiety neurosis. Ang isang psychiatrist ay kasangkot din sa pagsusuri ng mga naturang kondisyon.
Ngunit hindi ba ang ERP - Bulimia at Anorexia? Mahirap malito ang mga sintomas
Psychiatrist: Hindi lang bulimia at anorexia. Kasama rin sa mga karamdaman sa pagkain ang psychogenic overeating (tinatawag ding paroxysmal o compulsive), pagkain ng hindi nakakain na pagkain (Pick's disease), at psychogenic na pagkawala ng gana. Ito ay mga karamdamang kasama sa International Classification of Diseases (ICD). Gayunpaman, may mga karamdaman na hindi kasama sa listahang ito, ngunit nakakaakit din ng atensyon ng psychiatry: selective eating disorder, orthorexia (kapag ang pagnanais para sa isang malusog na pamumuhay ay lumampas sa lahat ng mga hangganan) at pregorexia (ang pinakamahigpit na mahigpit na diyeta sa mga buntis na kababaihan). .
Nagsasanay ng psychologist: Tinutukoy din ng Psychology ang Overeating Syndrome (BOE): kapag ang isang tao ay halos walang kinakain buong araw, hindi makatulog ng mahabang panahon, o madalas na nagigising at, pagkagising, pumunta sa refrigerator.
ERP din ba ang labis na katabaan?
Psychiatrist: Hindi laging. Maaaring magkaroon ng maraming dahilan - ito ay genetics, at isang laging nakaupo, at hormonal disruptions. Hindi posibleng itumbas ang RPP sa labis na katabaan.
Nagsasanay ng psychologist: Oo Sumasang-ayon ako. May mga taong may ganap na malusog na pag-uugali sa pagkain na napakataba. At ito ay nangyayari sa kabaligtaran - halimbawa, mga pasyente na may anorexia nervosa.
Narinig na ang problema ng RPP ay higit sa lahat tungkol sa kababaihan, kabataan at modelo? Totoo iyon?
Psychiatrist:Syempre hindi. Ang karamdaman ay maaaring umunlad sa anumang edad sa kapwa lalaki at babae. Halimbawa, ang selective eating disorder ay kadalasang nangyayari sa mga bata - ang bata ay kumakain lamang ng ilang mga pagkain.
Nagsasanay ng psychologist: Ang anorexia at bulimia ay mas karaniwan sa mga kababaihan. Ngunit mapilit na overeating - pantay sa mga lalaki at babae. Kaya imposibleng sabihin na puro pambabae ang problema ng RPP. At oo, ang mga kabataan, modelo, atleta na kasangkot sa aesthetic sports (rhythmic gymnastics, figure skating, sports dancing), TV presenters, blogger, artista - lahat ng nakikita at ang trabaho ay nakasalalay sa hitsura ay nasa panganib. Ngunit maaaring maabutan ng problema ang sinumang tao, kabilang ang mga malayo sa negosyong pagmomolde o beauty blogging.
Ito ay pinaniniwalaan na ang anumang mga problema sa nutrisyon ay isang pagtatangka upang maakit ang pansin. Ito ay totoo?
Nagsasanay ng psychologist: Mayroong ganoong opinyon, ngunit hindi ito napapatunayan sa siyensiya. Oo, sa panahon ng therapy, maaaring lumabas na nagsimula ang RPP kapag ang tao ay hindi tinanggap ng mga kapantay. Halimbawa, para sa isang batang babae na 13-15 taong gulang, mahalagang tingnan siya ng mga lalaki at aprubahan ng kanyang mga kaibigan, at sa gayon ay nagsagawa siya ng mahigpit na diyeta. Nangyayari rin na ang mga problema sa pagkain ay ang pagtatangka ng isang bata na maakit ang atensyon ng mga magulang, kadalasan nang hindi sinasadya. Ngunit ang mga ito ay medyo espesyal na mga kaso. Maling isipin na ang pangangailangan ng atensyon ang pangunahing sanhi ng mga karamdaman sa pagkain.
Kaya ano ang dahilan?
Nagsasanay ng psychologist: May tatlong pangkat ng mga dahilan: biyolohikal, sikolohikal at panlipunan. Biological - halimbawa, isang genetic predisposition sa RPC - sa kasamaang-palad, ay maaaring minana. Sikolohikal - karahasan sa tahanan, pagbabawal sa pagpapahayag ng mga negatibong emosyon, paglabag sa attachment ng magulang-anak (halimbawa, kung ang bata ay may malamig, malayong mga magulang). Panlipunan - ang kulto ng mga mithiin ng kagandahan, payat, pambu-bully.
PsychiatristA: Mayroong ilang mga katangian ng personalidad na maaaring mag-ambag sa pagbuo ng EID, tulad ng pagiging perpekto o hyperresponsibility. Ang mga kakaibang katangian ng pag-uugali sa pagkain sa pamilya, mga saloobin sa timbang at pigura ay nakakaapekto rin. Ang bata ay maaaring gantimpalaan ng matamis para sa mabuting pag-uugali at pag-aaral, at ito ay natigil: dahil ako ay mabuti, maaari kang kumuha ng kendi. napakahusay? Kukuha ako ng sampu.
Consultant psychologist:Maraming mga pasyente na may ECD ang nakaranas ng pisikal o sekswal na pang-aabuso. Gayundin para sa marami, ang pagkain ay nakakatulong upang makakuha ng pangalawang benepisyo mula sa sitwasyon. Halimbawa, ang isa sa aking mga kliyente ay nangangailangan ng timbang upang maprotektahan ang kanyang sarili mula sa mga lalaki. Sa kurso ng therapy, nalaman namin na sa edad ng paaralan ang batang babae ay napunta sa isang hindi kasiya-siyang sitwasyon sa isang may sapat na gulang na lalaki. Nagulat ang kliyente na naalala niya ito: ang kuwentong ito ay tila "nakalimutan", ngunit patuloy na naiimpluwensyahan ang pag-uugali ng batang babae sa pagtanda. Inihayag din nila ang paniniwala na ang mga lalaki ay mahilig lamang sa mga slim. Kung gayon, ang sobrang timbang ay nakatulong sa kanya na "maging ligtas", iyon ay, walang mga lalaki.
Gaano kadalas ang mga karamdaman sa pagkain sa lipunan?
Psychiatrist: Ito ay pinaniniwalaan na ang pagkalat ng RPC sa mundo ay halos 9%. Sa mga grupo ng peligro, mas mataas ang prevalence. May mga pag-aaral sa mga kabataang babae na nag-uulat na sa edad na 20, humigit-kumulang 13% ang may mga sintomas ng CRP. Ang anorexia ay isa sa mga nakamamatay na sakit sa pag-iisip, nangunguna lamang sa pagkagumon sa kemikal.
Nagsasanay ng psychologist: Mahirap magbigay ng eksaktong mga numero, dahil ang mga taong may PAD ay kadalasang hindi nauunawaan na kailangan nila ng tulong. Mayroong mga numero para sa Estados Unidos, dahil ito ay isang sentro para sa pagsasaliksik at istatistika ng mga karamdaman sa pagkain: mayroong humigit-kumulang 30 milyong tao na nabubuhay na may mga karamdaman sa pagkain. Mayroong dalawang beses na mas maraming kababaihan kaysa sa mga lalaki (20 milyon kumpara sa 10 milyon). At bawat oras sa mundo hindi bababa sa 1 tao ang namamatay mula sa mga kahihinatnan ng RPE.
Ano ang mga sintomas ng RPE? Maaari ko bang masuri ito sa aking sarili?
Psychiatrist: Sa pangkalahatan, ang mga pangunahing sintomas ay ang mga sumusunod:
- Ang isang tao ay nagpapasuka sa kanyang sarili pagkatapos kumain o mabayaran ang kanyang kinain sa ibang mga paraan, halimbawa, labis na pisikal na pagsusumikap (pisikal na paniniil), mga laxative at diuretics.
- Malakas na pag-aayos sa timbang at pigura (hindi ka maaaring magdagdag / mawalan ng isang solong gramo o sentimetro! ).
- Maraming mga pagtatangka upang bawasan ang timbang at body weight swing.
- Iba't ibang mga panuntunan sa nutrisyon (kumakain lamang ako ng mga protina, gulay lamang, pula lamang).
- Ang patuloy na pag-iisip, takot at damdamin ng pagkakasala at kahihiyan na may kaugnayan sa paggamit ng pagkain at timbang ng katawan. Kapag ang mga pag-iisip at pag-uugali na may kaugnayan sa pagkain ay nagdadala ng maraming pagdurusa.
- Pagkawala ng kontrol sa dami ng kinakain.
Ngunit marami ang maaaring magkaroon ng gayong mga sintomas sa iba't ibang antas. Mayroon bang mas tumpak na diagnosis?
Endocrinologist:Ang RPD ay isang sistematikong malalang sakit. Nagdudulot ito ng mga pagbabago sa metabolic sa mga sistema at organo, mga pagbabago sa regulasyon ng neurohumoral ng tao. Ito ay isang kumplikadong problema na maaaring magpakita mismo sa mga neuroses, mga organikong pathologies ng utak, mga organikong sugat at mga depressive disorder.
Ngunit kailangan mo munang matukoy ang sanhi ng mga sintomas. Halimbawa, kung ang isang tao ay tumatakbo sa refrigerator sa gabi, kailangan mong malaman ang antas ng glycogen upang maibukod ang insulin resistance at type 2 diabetes mellitus.
Paano kung naiintindihan mo na ikaw o ang iyong mahal sa buhay ay may RPP?
Nagsasanay ng psychologist: Kung mayroon ka - kumunsulta sa isang psychiatrist para sa diagnosis. Kung pinaghihinalaan mo ang isang RPP sa isang mahal sa buhay, ito ay mas mahirap: madalas siyang tumanggi, ayaw aminin na may mali sa kanya. At ang hindi kinakailangang presyon ay maaaring masira ang tiwala. Ipaalam sa iyong mahal sa buhay na ikaw ay nasa kanyang panig, handang tumulong at sumuporta.
Sino ang Gumagamot sa ECD? Psychiatrist lang?
Psychiatrist: Hindi. Isang psychiatrist ang nag-diagnose. At nagpapagaling siya, depende sa sakit, isang psychiatrist, psychotherapist, clinical psychologist (tulad ng inireseta ng isang psychotherapist). Bakit napakahalaga na magpatingin sa isang psychiatrist sa unang lugar? Dahil maaari itong magbunyag ng mga komorbid na kondisyon tulad ng depression o anxiety disorder, na matatagpuan sa humigit-kumulang 80% ng mga kaso sa mga taong may RPD. Ang paggamot ay depende sa kalubhaan ng sakit. Maaari itong maging drug therapy kasabay ng psychotherapy (grupo, cognitive-behavioral, dialectical behavioral). Inirerekomenda din ang family therapy.
Consultant psychologist:Ang anorexia at bulimia ay pangunahing ginagamot ng isang psychiatrist. Emosyonal na labis na pagkain - psychologist, tagapayo psychologist. Obesity - isang nutritionist-endocrinologist (kailangan mong suriin ang mga hormone, kung ang metabolismo ay nabalisa) kasama ng isang psychologist o psychotherapist.